Kavim, dil ve kültür birliği olan ve ortak menfaatleri bulunan insan topluluğu anlamına gelir.
Kavmiyetçilik, mensubu bulunduğu kavme bağlı olma ve ona arka çıkma anlamına gelir.
Millet, aynı topraklar üzerinde yaşayan, aynı kökten gelen, ortak tarihleri, kültürleri ve gelenekleri olan çoğu kez aynı dili konuşan insan topluluğudur.
Milliyetçilik, ulusal çıkarları, o ulusu oluşturan sınıfların ve grupların ya da diğer ulusların çıkarlarına tercih eden siyasi düşünce.
Ümmet, aralarında din bağıyla birbirine bağlı bulunan topluluk.
Ümmetçilik, din bağını diğer bağlardan üstün tutma.
Bu kavramlardan her biri kendi sınırları içinde kaldığı sürece güzeldir. Kötü olan, aşırılığa kaçmaktır. Bir kişinin annesini babasını ve akrabasını sevmesi, onları koruyup kollaması nasıl övülecek bir davranışsa kavmini ve milletini sevmesi, onların yararları için çalışması da o derece övülecek bir davranıştır. Nasıl ki akrabayı sevmek, onların kötülüklerine arka çıkmayı, zulüm ve haksızlıklarına yardımcı olmayı gerektirmiyorsa kavmiyetçi veya milliyetçi olmak da bunların yapmış oldukları veya yapılabilecekleri haksızlık ve zulme arka çıkmayı gerektirmez.
İslam ümmetine mensup olmak Allah’ın emir ve yasaklarını, Resulullah’ın da uygulamalarını temel almayı ve bu yolda gayret göstermeyi gerektirir. Normal sınırları içindeki kavmiyetçilik ve milliyetçiliğin Müslümanlıkla çatışan bir yanı olmaz. Eğer varsa aşırılığa gidiliyor demektir.
Lütfen aşağıdaki linki de tıklayın: