Eğer kurada isminiz çıkmadıysa hac ibadeti veya başka bir amaçla biriktirilen ve nisap miktarını da aşan para zekâta tabidir. Ama kurada isminiz çıktıysa hac için yatıracağınız parayı elinizdeki toplam paradan düşer, hesabınızı ona göre yaparsınız.
Ayrıntılı bilgi için lütfen aşağıdaki linkleri de tıklayınız:
www.fetva.net/yazili-fetvalar/ev-almak-icin-biriktirilen-paraya-zekat-duser-mi-dusmez-mi.html
www.fetva.net/yazili-fetvalar/biriktirilen-para-artmamasina-ragmen-neden-zekata-tabi.html
Zekât verecek kimse, temel ihtiyaçlarından ve borçlarından başka nisap miktarı veya daha fazla bir mala sahip bulunmalıdır. Bu miktar malı bulunmayana zekât farz olmaz.
Nisap, şeriatın bir şey için koymuş olduğu belli bir ölçü ve miktar demektir. Bu miktar altın için 85 gram ve üzeridir. Eğer temel ihtiyaçlarınızı giderdikten sonra (kiranızı, kredi kartı borcunu, aylık fatura ödemelerinizi, varsa çocuğunuzun okul masraflarını düştükten sonra) elinizde bu miktar altın veya buna denk bir para ya da mal bulunursa bunun kırkta birini yani yüzde iki buçuğunu zekât olarak vermeniz gerekir.
“Eğer harcasaydım biriktiremezdim” sözü sadece sizin için değil tüm zenginler için geçerlidir. Onlar da elindeki paraları harcasalar ellerinde avuçlarında hiçbir şeyleri kalmaz! Siz öyle veya böyle “biriktirme” yapabildiyseniz ihtiyaçlarınızı gidermiş sayılırsınız. Dolayısıyla zekâtınızı vermelisiniz.
Görüntülü cevabımız için lütfen aşağıdaki linki tıklayınız:
www.fetva.net/goruntulu-fetvalar/ev-hanimlari-zekat-vermeli-midirler.html
Diyanet’in bu konudaki görüşü şöyledir:
Temel ihtiyaçlar için biriktirilen para zekâta tabi midir?
Aslî ihtiyaçlar; ev, ev eşyası, giyecek, ulaşım ve yiyecek gibi hayatın güvenli ve sağlıklı bir şekilde devamı için gerekli olan şeylerdir. Bu ihtiyaçları temin etmek için biriktirilen paralarla onları karşılamak üzere sözlü ya da yazılı herhangi bir taahhüde girilmişse o takdirde bu paralardan zekât vermek gerekmez. Çünkü sözlü ya da yazılı taahhüde girildiğinde bu para, artık temel ihtiyaç için harcanmış demektir. Ancak böyle bir taahhüde bağlanmamış paranın, nisap miktarına ulaşması ve üzerinden bir yıl geçmesi halinde, zekâtının verilmesi gerekir.
www2.diyanet.gov.tr/dinisleriyuksekkurulu/Documents/Zekat.pdf
Yukarıda altı çizili yerden de görüleceği gibi eğer borçlanılmadıysa ev almak için biriktirilen paranın zekâta tabi olduğu Diyanet tarafından da kabul edilmiştir. Bizim bu konudaki cevaplarımız ise aşağıdaki linklerde bulunmaktadır:
www.fetva.net/yazili-fetvalar/ev-icin-para-biriktiriyorum-zekat-verecek-miyim.html
www.fetva.net/yazili-fetvalar/evi-olmayan-bir-insan-zekat-verir-mi.html
Eğer şu an elinizde 85 gram altın veya buna denk bir paranız bulunuyorsa -ki sorunuzdan bulunduğu anlaşılıyor- ve son bir senedir ihtiyaçlarınızı bu paraya dokunmadan giderebildiyseniz bu paranın yüzde iki buçuğunu zekât olarak vermeniz gerekir.
5.000 liranın yüzde iki buçuğu 125 liradır.
Sorunun görüntülü cevabını izlemek için lütfen aşağıdaki linki tıklayınız:
www.fetva.net/zekat-fitre-yazili-fetvalar/kirada-oturanlarin-zekat-vermesi-gerekir-mi-2.html
Zekât verecek kimse, temel ihtiyaçlarından ve borçlarından başka nisap miktarı veya daha fazla bir mala sahib bulunmalıdır. Bu miktar malı bulunmayana zekât farz olmaz.
“Nisap”, şeriatın bir şey için koymuş olduğu belli bir ölçü ve miktar demektir. Bu miktar altın için 85 gram ve üzeridir. Eğer temel ihtiyaçlarınızı giderdikten sonra (kiranızı, kredi kartını, aylık fatura ödemelerinizi, kızınızın okul masraflarını düştükten sonra) elinizde bu miktar altın veya buna denk bir para ya da mal bulunursa bunun %2,5 oranında zekâtını vermeniz gerekir.
Altınların veya paranın ev almak için biriktirilmesi onların zekâttan muaf olmasını gerektirmez.
Lütfen aşağıdaki linki de tıklayınız:
www.fetva.net/goruntulu-fetvalar/ev-almak-icin-biriktirilen-paranin-zekati-verilmeli-mi.html
Paranın kendisi, hiçbir ihtiyacı karşılamaz. Ne yenir ne içilir ne de giyilir. Ama kimin eline geçerse onun ihtiyacını karşılamanın vasıtası olur. Bu sebeple para, damardaki kan gibi dolaşımda olmalıdır. Dolaşımda olmayan paranın kimseye faydası olmaz.
Kur’an, biriktirmeyi değil; infakı emreder. Arapçada tünele “nafak” (النفق), bir şeyi tünelden geçirmeye “infâk” (انفاق) denir. Kan, nasıl damarlardan geçip vücuda yayılırsa gelir ve servet de infak yoluyla, yani harcama kanallarıyla topluma yayılır.
Dolaşımdaki para, uğradığı her kişinin işini görür. Kiminin borcunu öder, kimine mal alır, kimine üretim yaptırır, kimileri için işçi ücreti olur… Üretimi artırıcı ve işsizliği azaltıcı etki yapar. Fakat bu süre içinde o paranın miktarı ne artar ne de eksilir. Kendinde bir artma ve eksilme olmamasına rağmen para nemalanan mal sayılır. Çünkü piyasaya giren her para, ekonomiye hareket kazandırır. Piyasadan çekilen her para da ekonomiyi daraltır. Bu sebeple yastık altına gitmemesi için paradan zekât alınması gerekir.
Eskiden para, altın ve gümüştü. Bununla ilgili olarak Allah Teâlâ şöyle buyurur:
“… Altını ve gümüşü kasalarda saklayıp da Allah yolunda harcamayanları acıklı bir azap ile müjdele.
O alevli ateş içinde kızdırılarak bunlarla(altın ve gümüşle) alınlarının, sırtlarının ve yanlarının dağlanacağı gün onlara şöyle denecektir. “İşte kendiniz için biriktirdikleriniz! Birikimlerinizin tadına varın bakalım.” (Tevbe 9/34-35)