Nebîmiz zamanında bugünkü hayat şartları mevcut değildi. Onlar temizlik için sabun, şampuan, çamaşır suyu vs. kullanmıyorlardı. Fakat kendi şartları içinde temizlik için ne gerekiyorsa onu yapıyorlardı.
Hadis kitaplarında yer alan rivayetlere göre Nebîmiz tuvaletten çıktıktan sonra ellerini sadece su ile değil, sudan önce toprak ile yıkıyormuş.
Ebû Hureyre radıyallâhu anh şöyle demiştir:
“Resûlullâh sallallâhu aleyhi ve sellem tuvalete gitmek istediği zaman “tevr” yahut “rekve” denilen kaplardan biriyle su götürürdüm. Resûlullâh onunla taharetlenir ve elini toprağa silerdi. Sonra bir başka kapla su getirirdim, (onunla da) abdest alırdı.” (Ebû Dâvûd, Tahâret, 24; Nesâî, Tahâret, 43; İbn Mâce, Tahâret, 29. )
Nebîmizin gusül abdesti almadan önce de daha temizleyici olması sebebiyle ellerini toprağa sürdüğü rivayet edilmiştir. (Buhârî, Gusül, 7-8; Müslim, Hayız, 37 (317).
O gün toprağın gördüğü vazifeyi bu gün sabunlar görmektedir. Dolayısıyla tuvaletten sonra ellerin sabunla güzelce yıkanması hem sağlık açısından bir gereklilik hem de Nebîmizin bir sünnetidir.